Langs de Isère too easy

De TGV bracht ons (zoals zo vaak al) vanzelf naar de bergen terwijl we niks anders hoefden te doen dan een beetje dutten, lezen en knabbelen.
In Bourg Saint Maurice volgden we de Isère (die hier rustige stroomt - heel eventjes echt géén bergrivier). Een heel aangenaam vlak pad dat maar heel even stedelijk aandoet. Na een uurtje vonden we het wat plattekes en trokken we nog een portie hoogtemeters langs de "chemin des écureuils".
De jeugdherberg van Seez is heel rustig nu, een stuk of 5 andere gasten.
Kortom heerlijk inlopen, geen regen maar wel stevige bewolking zodat het zalig fris is. We konden ons geen betere start dromen.

Tot we de rugzak ompakten en allebei merkten dat we iets essentieel vergaten. Morgen dus eerst naar een winkeltje voor we de bergen intrekken.

Hoog stappen - Gran Paradiso

De rugzak wordt zo langzaamaan klaargemaakt voor een trekking door het oudste nationaal park van de Alpen : Gran Paradiso. Het is opgericht in 1856 om de laatste 60 steenbokken van Europa te beschermen. Het was toen hetzelfde als met de olifanten en neushoorns nu : overbejaging voor de fun van de rijksten en voor lichaamsdelen met magische krachten. Nu zitten er, alleen in dit park, terug zo'n 4000.
Deze keer met een wandelmaatje, Peter.
Gran Paradiso - het grote Paradijs. Dat zet aan het dromen (de naam komt van de hoogste top in het park ; slecht luisterende "wetenschappers" maakten dit van "Gran Parei" wat gewoon "hoge bergwand" betekent). De overbevolkte top laten we liggen (daar was ik een jaar of 10 geleden al eens). We kiezen voor de uitdagende doorsteek van het park met de Alta Via 2. 

Gran Paradiso top en zijn buren, vanuit Cogne