Cogne - Rifugio Dondena.
Gisteren kreeg ik de duidelijke hint dat de landschapfoto's misschien wel ok zijn op een smartphone-scherm maar elders niet. Sorry - ik heb alles geprobeerd wat me buiten Wifi-land haalbaar leek. En vanavond in Cogne ook nog eens een hoop andere testen waarbij internet nodig was. Noppes - fabricagefoutje.
Vandaag heb ik het over een andere boeg gegooid: landschapfoto's maken met de selfiecamera. Probeer het zelf maar eens...
Een vlak stukje bracht ons in Lillaz. We hebben ondertussen al goed door dat de Alta Via de hoofdpaden volgt en niet kronkelt langs de mooiste plekjes: dat moet je zelf doen. De eerste kronkel waren de watervallen van Lillaz.
Hoger in de vallei deed de Alta Via wel zijn best om de mega hoogspanningslijn aan het oog te onttrekken, maar vanaf ca. 2400 m was er geen ontkomen aan. Je kan er wel naast kijken (daar hebben we in Vlaanderen genoeg op geoefend) maar het monotone geknetter is onvermijdelijk.
Hoger in de vallei deed de Alta Via wel zijn best om de mega hoogspanningslijn aan het oog te onttrekken, maar vanaf ca. 2400 m was er geen ontkomen aan. Je kan er wel naast kijken (daar hebben we in Vlaanderen genoeg op geoefend) maar het monotone geknetter is onvermijdelijk.
Op de Fenêtre de Champorcher werden we verwend. Drie groepjes steenbokken van telkens enkele moeders en één of twee lammetjes. En dat alles met de super verrekijker van een Nederlandse natuurfotograaf. Voor het eerst in mijn leven hoor ik het frele gepiep van de steenbokjongen.
De afdaling naar Dondena: twee thema's: de eerste herfstkleuren en twee prachtige meertjes. De scherpe kammen van Gran Paradiso liggen ver achter ons. Hier in het Park van Mont Avic is alles ietsje zachter en afgeronder. Een unieke mix van rust en wildheid. Mooi weer dus lassen we nog wat varianten in : de koninklijke weg naar Lac Noir en helemaal omheen het prachtige Miserin meer. Ondanks dat het een klein stuwmeer is, krijgt het van mij de prijs voor het mooiste meer van de tocht.
En de andere betekenis van de titel ipv. het geknetter van 50 Hz ? Eindelijk zijn we zo ver aangepast aan de hoogte dat het hart 's avonds in ons bed met een dikke 50 per minuut genoeg zuurstof rondgepompt krijgt. En juist nu is het niet meer nodig: morgen dalen we terug af naar de dikke lucht.
Deze etappe kan je gerust anders indelen. Wij sliepen in Rifugio Dondena maar passeerden ook Rifugio Sogno di Berzé, het noodbivak op de Col en de Rifugio Miserin.
Etappe in cijfers: 7h 25km 1450m+ 900m-
 |
| Apollovlinder |
 |
| Lago Miserin |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten