Rifugio Dondena - Bard. De berghut was één van de koninklijke jacht lodges in Val d'Aosta. Veel merk je daar niet van. De fraaie paarden en de honden kennel : die waren er wel. Koninklijke luxe : hmm, nee.
Tot Champorcher bleven we op de noordoever, de sunny side dus of de Adret in het lokale dialect. Heerlijke uitzichten, een aangenaam pad. Bleek later dat dit de koninklijke jachtweg was.
Lager in de vallei kozen we voor de zuidelijke oever: de Ubac. Schaduwrijk, fris, en weg van de auto's op de hoofdweg. De rivier was nooit ver weg. We kozen voor de variant in de vallei ; de route die ook de Tor des Géants volgt.
Het pad op het einde was magnifiek. Een fraai staaltje van padbouwkunst van minstens een eeuw geleden. Een boeren- en muilezelpad: met onze zware rugzakken voelden we ons als boerkes op weg naar de markt. Precies.
Dit pad tussen Pontbosset en Bard was een fraaie finale, door een beginnende herfst in een waar voedselbos: kastanjes, hazelaars, beuk... Niet de wijdsheid van de voorbije week, maar het beste wat je je kan voorstellen als bergwandelervaring op 500 m hoogte. En gelukkig ook geen erge marteling voor onze knietjes.
Tot Champorcher bleven we op de noordoever, de sunny side dus of de Adret in het lokale dialect. Heerlijke uitzichten, een aangenaam pad. Bleek later dat dit de koninklijke jachtweg was.
Lager in de vallei kozen we voor de zuidelijke oever: de Ubac. Schaduwrijk, fris, en weg van de auto's op de hoofdweg. De rivier was nooit ver weg. We kozen voor de variant in de vallei ; de route die ook de Tor des Géants volgt.
Het pad op het einde was magnifiek. Een fraai staaltje van padbouwkunst van minstens een eeuw geleden. Een boeren- en muilezelpad: met onze zware rugzakken voelden we ons als boerkes op weg naar de markt. Precies.
Dit pad tussen Pontbosset en Bard was een fraaie finale, door een beginnende herfst in een waar voedselbos: kastanjes, hazelaars, beuk... Niet de wijdsheid van de voorbije week, maar het beste wat je je kan voorstellen als bergwandelervaring op 500 m hoogte. En gelukkig ook geen erge marteling voor onze knietjes.
Terwijl we op de trein in het station Hône-Bard wachten, was het logisch om nog even door te steken naar de andere oever om het Fort van Bard te bewonderen.
De etappe in cijfers: 7h 23km, 450m+ 2250m-.
Dag Bert, ik had je daarnet menen te herkennen op een foto op FB over een groep geocachers die samen met de Proper Strand Lopers een deel van het strand rond Oostende hadden schoon gemaakt. Toen dacht ik: ik ga nog eens naar de blog van Bert. Blijkt dat jij wellicht niet in Oostende was gisteren ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk ga jouw tocht hier verder volgen. En vanavond eens het volledige verslag lezen, te beginnen bij dag 1.
Nog veel plezier onderweg vandaag!!
En mocht je mijn naam niet onmiddellijk kunnen plaatsen, 3 tips. Jolanaran. SWCP. Nog maar 1 T5 gelogd, en jij was aanwezig.
Een T5 zal je wellicht tijdens je trektochten niet tegenkomen, ook al doe je 27 km en +D1800 tot bijna 3000m hoogte. Daar kreeg ik vorige week in de Alpen een T3,5 voor ;-)
Korrektie: één T5 boomklimcache
Verwijderen