What goes up, comes down

Rifugio Sella - Cogne.
De Alta Via 2 daalt in dik 2 uur af. Wij kiezen voor een lange variant. Even verwarring bij het aanmelden in de hut "wat doen jullie morgen ?" "Cogne, via de lange route zuidwaarts" "Ok, Herbetet". Wij daarop "??? Herbetet is toch een top, dat zijn we echt niet van plan". De hut : "maar goed ook, ik zou het streng afraden". Kortom, bij het bekijken van de kaart werd alles duidelijk: de naam Herbetet was eerst van de Alm-hut, de cartografen lieten ze stijgen naar de top en wij wandelaars brengen ze terug naar beneden.

De traverse naar Herbetet was indrukwekkend. Fantastisch uitzicht maar ook hoe het pad zich in alle eenzaamheid door de wand slingert, zo'n 600 a 1000 m boven de vallei. 

We deden de afdaling zo traag mogelijk om zolang mogelijk uitzicht op het hele gletsjercircus te bekijken. Waar zie je 10 fatsoenlijke gletsjers en een stuk of 30 toppen in één keer?

Eens in de vallei begon het langzaam te druppelen. Van overal kwamen plukjes dagwandelaars tevoorschijn en werden we onderdeel van een processie van afdalers. Na Valnontey kwam de rust terug. Peter ging als een speer naar de Ostello de la Mine, ik plakte er nog een variant aan. 

De Ostello ligt midden in een reeks gebouwen van de nu stilgelegde ijzermijn van Cogne. Cogne zelf is volledig op toeristen gericht. Ik vind in het centrum maar enkele sporen: de ijzeren fontein, een beeldje met krom gewrochte mannetjes,... de ijzermijn willen ze liefst vergeten. Nieuw leven blazen in deze Mijnwijk... Het is op gang gekomen maar met mondjesmaat. 

De etappe in cijfers: ik schat 6h30 19km 300m+ 1250m- Het stuk tussen de hut en Herbetet is T3.