Refugee d'Archeboc - Refuge de l'Epée.
Prachtige wandelweer, wat een verschil met dat lekkend wolkenplafond.
We dachten in één recht klim de 600 m naar de Col du Mont te overbruggen. Toen we de Mont Blanc 25 km verderop over de horizon zagen piepen, stokte onze diesel natuurlijk. Wat een prachtig zicht in deze kraakheldere lucht.
Prachtige wandelweer, wat een verschil met dat lekkend wolkenplafond.
We dachten in één recht klim de 600 m naar de Col du Mont te overbruggen. Toen we de Mont Blanc 25 km verderop over de horizon zagen piepen, stokte onze diesel natuurlijk. Wat een prachtig zicht in deze kraakheldere lucht.
De Col du Mont was tot ver in de 19e eeuw een belangrijke route voor muilezelkaravanen. Dus stond er op de grens aan beide zijden een douanepost. Die van de Fransen is zijn dak kwijt, de Italiaanse valt langzaam uit elkaar. Vreemd voor een gebouw dat nog op kaarten en websites staat als "noodhut".
We besluiten de etappe nog wat te verzwaren. De omweg langs Lago San Gratto was het meer dan waard: een prachtig bleekblauw meer in een gigantisch circusdal, met daarboven de top van de Testa del Ruitor.
Naar Valgrisenche laten we de jeep-piste (te klassiek, saai) en pad 14 (veel te ver om) voor wat ze zijn. We volgen de tip van de twee Duitse meiden van gisteren en nemen het spoor op de rechteroever van de rivier helemaal tot het einde. Prachtig!
In Valgrisenche gaat het verder met de Spookdorpen. Surier en Fornet: leegstaande ruïnes. Ik begrijp er niks van: ok voor een totaal onbereikbaar dorp, maar dit ligt vlak bij de weg, waarom raken die niet verkocht en opgeknapt als weekendverblijf? Even later vind ik het antwoord: ze zijn ook onteigend bij de bouw van het stuwmeer in 1952. Maar die dorpjes liggen zeker 50m hoger? Het verhaal blijkt te genant voor een infobord : de stuwdam was onstabiel en kon alleen maar veilig gebruikt worden met een waterpeil dat 50 m lager staat dan gepland. Men is ondertussen bezig om de veel te hoge stuwdam dan maar half af te breken. Fornet en Surier zijn dus voor niets ontruimd.
De klim naar de Refuge de l'Epée (pad 9a) loopt door een bos met eeuwenoude lorken. Ze gaven Peter een boost van energie.
In de hut worden we opnieuw in de watten gelegd. Privé kamer voor de prijs van slaapzaalbedden.
De hele dag door heeft de camera last van een fout bij het scherpstellen. Als jullie bloglezers de foto's niet scherp vinden, wel dat is zo. Neem nooit een pas gekochte telefoon mee op reis.
Etappe in cijfers: 5h 14 km 1200m+ 870m-. Is deel van HRG of Haute Route Glacière.
De extra's 2h30 6km 450m+ 450m-
De extra's 2h30 6km 450m+ 450m-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten